Ik heb angst voor de dood

We reizen tegenwoordig massaal de hele wereld over en bereiden deze trips stuk voor stuk goed voor. Je koopt bijvoorbeeld een handige reisgids over je bestemming of raadpleegt Google uitvoerig voor de juiste routes en de mooiste bezienswaardigheden. Is het dan niet opmerkelijk dat de gemiddelde mens die zijn laatste reis gaat maken nog nooit één boek heeft gelezen of een gesprek heeft gevoerd over wat sterven precies inhoudt? Ook niet gek dus dat veel mensen angst hebben voor de dood, want ze zijn niet goed voorbereid.

 

Waar komt angst voor de dood vandaan?

Angst voor de dood heeft voor een groot deel te maken met dat we er zo weinig over weten. Hoe meer je over iets weet, hoe rustiger je ermee om kan gaan. Tegenwoordig is het niet meer gebruikelijk dat 3 generaties nog onder 1 dak leven en is zo automatisch de dood steeds meer uit onze eigen huiskamers verdwenen. Kinderen komen nu in aanraking met de dood via de (social)media en zien oorzaken als ongevallen, misdrijven, oorlog, zelfmoord en ga zo maar door. Dit wakkert angst voor de dood aan, want deze vorm van sterven gaat over het algemeen niet over je laatste adem uitblazen in een prettige sfeer met geliefden om je heen. Toch is dit hoe de meeste mensen mogen en kunnen sterven.

 

Begeleiding rondom sterven

Sterven doe je maar 1 keer in je leven, dus het is ook niet zo raar dat je niet weet hoe ermee om te gaan en je er misschien angst voor hebt. Je kunt er niet van leren door het een paar keer over te doen, maar je kan je er dus wel op voorbereiden. Helaas is ook in onze medische wereld aandacht voor de dood een vaak ondergeschoven kindje. Artsen willen niets liever dan genezen en zullen hier dan ook alles voor doen. Ze zijn opgeleid om mensen beter te maken en schuiven het sterven zo lang mogelijk voor zich uit. Ze vinden het moeilijk om behandelingen te stoppen en empathisch vermogen rondom angsten van mensen ontbreekt vaak. Er zijn echter maar 2 smaken: Of er is nog een kans op genezing of men gaat sterven. In dat laatste geval zou elke vorm van behandeling of begeleiding zoveel mogelijk gericht moeten zijn op het welzijn van zowel de zieke als zijn of haar familie en geliefden. De zieke verliest namelijk het leven en de familie verliest het samenleven. Hier zou de meeste aandacht naar uit moeten gaan.

Vragen die kunnen helpen om een zieke en de cirkel om hen heen te begeleiden zijn:

• Zijn er nog dingen die je zou willen bespreken?
• Ben je ergens bang voor?
• Is er nog iets waarmee we jou heel blij kunnen maken?

 

Leven met de dood

Alles dat leeft in de natuur sterft uiteindelijk, zo ook wij mensen. Het lijkt erop dat we ons dit toch niet voldoende beseffen, maar als je dit goed tot je door laat dringen ga je juist meer leven. Je zou waarschijnlijk minder uitstellen, liever zijn voor de mensen om je heen en dingen minder als vanzelfsprekend zien. Het zou de wereld een stukje mooier kunnen maken. Als we ons meer zouden verdiepen in verlies en verdriet zouden ze we eigenlijk leren over verbinden met jezelf en de wereld om je heen.

Denk maar eens na over vragen als:

• Hoe wil ik straks als ik op mijn sterfbed lig terug kunnen kijken op mezelf en op mijn leven?
• Wie ben ik geweest voor anderen en voor mezelf?

Het zal je leven hier en nu verrijken.

 

Neem gerust eens contact met mij op als jij ook wat begeleiding kan gebruiken bij thema’s rondom leven of/met de dood.