Er was eens een meisje dat al vroeg heel nieuwsgierig was en goed luisterde naar wat de grote mensen om haar heen te zeggen hadden. Ze was gevoelig, open en spontaan en zingen was haar lust en haar leven. Ook zei ze regelmatig dingen die ze eigenlijk niet kon weten, maar waarvan ze zeker wist dat ze waar waren. Er was helaas veel ruzie en onveiligheid om haar heen en daardoor was ze altijd op haar hoede. Ze had ook al vroeg een innerlijk weten dat niet alles dat tegen haar gezegd werd waar en oprecht was, maar als ze dit benoemde was ze lastig of probeerde men haar van hun eigen waarheid te overtuigen. Zo raakte ze steeds verder verwijderd van haar innerlijke wegwijzer, haar intuïtie.

Verwarring

Het meisje werd een tiener en groeide verder op bij gescheiden ouders die erg in de knoop zaten met zichzelf en een grote behoefte hadden om hun waarheid aan haar op te dringen. Er was niet veel ruimte voor haar visie op het leven en probeerde ze deze weleens te tonen, dan werd dat niet geaccepteerd of zelfs bestraft. Ze trok zich dan terug in haar eigen wereld die bestond uit muziek maken en beluisteren. Ze vond vaak antwoorden en steun in mooie songteksten en schreef haar mijmeringen op in dagboeken. Onbewust leerde ze zichzelf steeds meer aanpassen aan de volwassenen om haar heen, om zo te kunnen overleven. Haar innerlijke kompas was totaal in de war. Ook kwam ze meer volwassenen tegen die flink over haar grenzen gingen en misbruik van haar maakten.

Dromen, durven, doen

Gelukkig had ze een droom en dat was gaan studeren aan het conservatorium. Dit was haar drive om door te gaan en daar deed ze alles voor. Het gaf haar veel afleiding en positieve energie. Al vroeg verliet zij haar ouderlijk huis en ontdekte beetje bij beetje wat meer van haar eigen identiteit. Het was fijn om eindelijk eens zelf beslissingen te mogen nemen of deze nu goed of fout waren. Het meisje behaalde haar droom en studeerde af aan het conservatorium. Ze kreeg al snel een baan als docent Muziek, waarmee ze haar passie door kon geven aan kinderen. Dit was een grote verantwoordelijkheid en als docent voor de klas kwam ze al haar eigen angsten en patronen flink tegen. Er werd veel van haar verwacht en zij verwachtte veel van zichzelf. De vrijheid die ze echter voelde door op eigen benen te staan deed haar erg goed. In deze tijd kwam ze ook de liefde van haar leven tegen.

Wake up call

Op een dag voelde ze zich vanuit het niets helemaal niet lekker worden. Ze werd misselijk en het leek alsof ze flauw ging vallen. Dit gebeurde steeds vaker, zonder aankondiging of aanleiding. Het bleken paniekaanvallen te zijn, waardoor ze steeds minder durfde te ondernemen. Angst begon haar leven over te nemen en dit was eigenlijk niets voor haar. Zelfs werken werd lastig. Alles wat ze tot nu toe had opgebouwd leek in te storten en zelfs haar relatie kwam ten einde. Alle ervaringen uit haar jeugd kwamen naar boven en schreeuwden om aandacht, maar ze liep er zo hard mogelijk van weg. Toen het donkerder en donkerder werd in haar leven besloot ze toch om hulp te gaan zoeken. Het duurde heel lang voor ze de regie over haar leven weer een beetje terugkreeg. Ze leerde beetje bij beetje terugkijken op haar leven en onderscheiden wat goed voor haar was en wat niet. Zo kwamen uiteindelijk ook zij en haar grote liefde weer bij elkaar.

Nieuwe kansen

Vanwege bezuinigingen moest ze weg op een school waar ze werkte en dit gaf haar de kans om dingen opnieuw te bekijken. Ze begon met het volgen van haar hart en startte met een opleiding in mediumschap en healing. Haar docent zag wat in haar en gaf haar al gauw de eerste cliënten en dit wees haar de weg naar haar volgende bestemming: een eigen praktijk. Ze begon sterker aan te voelen welke paden ze wel of niet moest volgen en trok zich steeds vaker terug om bijvoorbeeld te mediteren. Er kwamen makkelijker antwoorden op haar vragen en door ernaar te luisteren kwam ze meer en meer terecht op het pad van vreugde en voldoening. Ze kreeg ook steeds vaker contact met de ongeziene wereld. De lessen die ze leerde in haar opleidingen paste ze toe in haar dagelijkse leven. Ze leerde begrijpen dat alles wat ze tot dan toe had meegemaakt hoorde bij haar levenspad en dat daar haar belangrijkste lessen en groei hadden gezeten. Dat alles had geleid naar dat waar zij voor op aarde was gekomen. Zo leerde ze ook de mensen die haar pijn hadden gedaan vergeven.

Met hulp van boven

Toen ze dit allemaal had begrepen en gedaan overleed haar moeder, met wie het toch nog was gelukt een bijzondere band op te bouwen. Een groot verdriet, maar ze kon het aan, omdat ze nu wist dat haar moeder niet weg was. Haar moeder werd zelfs één van haar belangrijkste gidsen. Samen kregen zij de kans om anderen te inspireren hun eigen waarheid terug te vinden en contact te maken met hun intuïtieve weten. Ze kon nu uit eigen ervaring vertellen dat het volgen van je hart het grootste cadeau is dat je jezelf en de mensen om je heen kan geven.

Het meisje dat inmiddels al lang een vrouw was geworden dacht stiekem: Als iedereen weer wat meer kind zou zijn en weer beter zou gaan luisteren naar zijn of haar zachte stem die intuïtie heet, in plaats van naar alle kwebbelende stemmen op onze schouders of van mensen om ons heen, dan zouden we allemaal vast nog lang en gelukkig kunnen leven.

Veel mensen voeren een hopeloos gevecht in hun zoektocht naar innerlijke rust. Je zou kunnen zeggen dat ze altijd onderweg zijn naar een doel dat in de toekomst ligt met de hoop daar de zo gewenste rust te gaan vinden. Wat zijn mogelijke ingrediënten voor werken aan jouw innerlijke rust? Lees erover in deze blog. 

Innerlijke rust door bewustwording

De eerste stap naar innerlijke rust is je te beseffen dat leven zich NU afspeelt en niet gisteren of morgen. Wees daarom met je hoofd waar je voeten zijn, in het moment. Eigenlijk weten we dit allemaal wel, maar hier is dus echt het startpunt voor innerlijke rust. Onze levens zitten vol met uitdagingen. Het bevat bij iedereen geluk, verdriet, hoop, verwachtingen, teleurstellingen en lijden. Zolang je hier niet tegen vecht is er kalmte. Emoties mogen er zijn, je mag ze doorleven, maar ga geen gevecht met ze aan. Je kan ze ook niet wegwerken met denken, piekeren of (ver)oordelen. Je kan alleen maar toelaten, waardoor jij uiteindelijk los kan laten of het jou loslaat. Vechten tegen de realiteit brengt onrust en onvrede en door te gaan kijken naar wat je kan leren van moeilijke situaties komt er rust in je systeem.

Belangrijke sleutels naar innerlijk rust

1. Tevredenheid

Tevreden zijn met wat je hebt, zorgt voor dankbaarheid. Er is geen mens dat een heel leven gelukkig kan zijn. Iedereen heeft pieken en dalen. Wie dit kan aanvaarden en accepteren en dus tevreden kan zijn met wat je hebt, is gelukkig en vindt rust.

2. Bevrijding

Bevrijd jezelf van de verwachting te moeten veranderen in iemand die je denkt te moeten zijn. Dit betekent inzien dat je nergens anders hoeft te gaan, niets anders hoeft te doen en niemand anders hoeft te zijn, dan precies diegene die je nu bent. Behalve als er een intrinsieke motivatie is, een last of een noodzaak om iets te willen veranderen. In dit geval kost het meestal ook niet al te veel moeite en krijg je er zelfs plezier in.

3. Je hoeft niet alles aan te nemen

Er wordt veel (over jou) gezegd door mensen. Weet dat je niet alles voor waar aan hoeft te nemen. Je mag de keuze maken het naast je neer leggen. En onthoud: onbegrepen worden is iets anders dan niet goed zijn.

4. Vertrouwen

Het leven loopt zoals het moet lopen. Belangrijke gebeurtenissen liggen vast, dus het heeft geen zin je zorgen te maken. Alles loopt precies zoals het moet gebeuren, hoe moeilijk dingen soms ook zijn. Heb je dan nergens invloed op? Jazeker wel. Hoe meer je wil controleren en sturen in het leven, hoe meer je in werkelijkheid blokkeert. Belangrijk om je dit goed te realiseren en precies waarom vertrouwen zo noodzakelijk is.

5. Stop met je best doen

We vervallen zo vaak in ‘moeten’, wat heel veel stress oplevert. Doe soms misschien eens bewust iets waarvan jij vindt dat je het niet mag doen om de cirkel te doorbreken. Soms is de stress van jouw hoge lat zoveel groter dan stoppen met je best te doen en het leven wat meer te (be)leven. Kijk maar eens wat dit je oplevert.

Symptomen van innerlijke rust

• Spontaan denken en handelen i.p.v. gebaseerd op angst en eerdere ervaringen
• Dankbaarheid en waardering
• Niet oordelen over jezelf of anderen
• Genieten van kleine dingen
• Vertrouwen
• Het niet meer belangrijk vinden wat anderen over je denken
• Dingen laten gebeuren i.p.v. ze zelf te willen regisseren
• Plezier en ontspanning
• Je verbonden voelen

Om innerlijke rust te gaan ervaren is het van belang dat je jouw eigen innerlijk goed bekijkt. Hoe komt het bijvoorbeeld dat je geen vertrouwen hebt of zoveel onrust voelt? Elke verandering begint altijd met een inzicht. Wil je nog meer tips over het creëren van innerlijke rust? Lees dan ook eens onderstaande blog.

3 Dingen om te veranderen voor innerlijke rust en vrijheid

Ongeveer 1 op de 5 mensen is hoogsensitief, maar een deel van deze groep is zich daar nog niet van bewust. In deze blog komen een aantal dingen voorbij die je waarschijnlijk zal herkennen als je zelf hoogsensitief bent.

1. Je hoofd zit altijd vol

Iemand die hoogsensitief is krijgt 17-35 prikkels per seconde te verwerken ten opzichte van 2 prikkels per seconde voor iemand die dit niet is. Er is wetenschappelijk bewezen dat jij een ander werkend zenuwstelsel hebt dan ongeveer 80 procent van de mensen. Dit betekent dat je anders verwerkt, op allerlei lagen veel voelt en eerder ‘vol’ bent dan de meeste mensen. Om alles wat je voelt een plekje te geven, controle en grip te krijgen en wat je voelt te negeren, zie je vaak dat het leven zich vooral afspeelt in het hoofd. Een hoogsensitief persoon legt snel verbanden, maar kan enorm malen en piekeren. Het hoofd probeert het gevoel te overrulen om zo te kunnen overleven tussen alle prikkels die je op een dag opdoet in de snelheid van de maatschappij.

2. Je vergelijkt jezelf met een grote groep die anders in elkaar zit 

Jezelf vergelijken met anderen is een natuurlijk mechanisme van de mens. Voor een hoogsensitief persoon is dit echter als een herdershond willen worden terwijl je eigenlijk een poedel bent. Kortom, dit gaat nooit lukken, want jouw systeem zit anders in elkaar. Jezelf dit realiseren is zo belangrijk in het leren omgaan met hoogsensitiviteit en het goed voor jezelf gaan zorgen. Jij bent jij en als enige verantwoordelijk voor jouw fysieke- en mentale gezondheid. Een ander kan nooit voelen wat jij voelt en dus ook niet oordelen.

3. Van blij, naar verdrietig, naar boos en dat bijvoorbeeld in 2 uur

Alles komt versterkt binnen in jouw systeem. Het is net alsof je geen filter hebt. Gevoelens en emoties die daarbij horen worden dan ook vaak extreem beleeft en geuit. Het ene moment is het leven fantastisch, het andere moment verschrikkelijk. Dit vind je zelf ook niet altijd fijn en je merkt dat je omgeving erop reageert. Zo ga je jezelf proberen in te houden, maar eigenlijk ben je dan niet meer helemaal jezelf. Dit is vaak al in je jeugd begonnen. Zo leerde je jezelf aanpassen.

4. Altijd in spagaat tussen wat een ander en jij zelf nodig hebt

Jij voelt feilloos aan wat een ander nodig heeft en hoe het met die persoon gaat. Jij pikt signalen en nuances heel goed op. Ook betekent dit dat je jezelf heel goed in kan leven in hoe een ander zich voelt. Dit is een gave, maar deze heeft ook een keerzijde. Emoties van een ander overnemen of belangrijker vinden dan die van jezelf is wat er op de loer ligt. Er is niets mis met voor mensen zorgen en ze blij willen maken, maar vergeet nooit dat je zelf ook een mens bent.

5. Schuldgevoel en pleasen zijn jouw valkuilen

HSP-ers voelen zich vaak anders en de tegenreactie daarop is dat je graag gezien wil worden. Jij zet dus altijd net dat stapje extra en wil het voor iedereen goed doen. Dit gaat vaak gepaard met schuldgevoelens. De hoogsensitieve mens laat schuld naar de ander per definitie zwaarder wegen dan schuld naar zichzelf. Je hebt de lat erg hoog voor jezelf liggen en bent perfectionistisch. Het pleasen van anderen is een ingesleten patroon, omdat je niet uit de toon wil vallen. Zo probeer jij te voorkomen dat je te maken krijgt met schuldgevoelens.

6. Een afspraak maken in de toekomst is niet jouw ding!

Voor een HSP-er is plannen erg belangrijk. Om in balans te blijven heb jij veel tijd nodig om te ontprikkelen en op te laden. Daar moet je rekening mee houden op een dag en in een week. Er zijn echter altijd onvoorziene omstandigheden. Deze kunnen er alsnog voor zorgen dat jij aardig overprikkeld raakt. Je weet niet altijd van tevoren hoe je dag zal verlopen en daarom komt een HSP-er vaak in de situatie dat er een afspraak moet worden gecanceld, omdat je oververmoeid of overprikkeld bent. In het nu kun jij je goed voelen, maar dit kan zomaar verdwenen zijn op de dag van de afspraak.

7. Grenzen bewaken is moeilijk

Omdat je zoveel voelt ga je vaak letterlijk op in de ander. Je voelt heel moeilijk waar jouw grens ligt. Ook in je jeugd was je al hoogsensitief. Je was dus al gewend om te voelen wat een ander nodig heeft. Je wist bijvoorbeeld al vroeg wat een kind dat gepest werd in de klas nodig had en bent al vroeg gaan zorgen en bent daarmee weggegaan bij jezelf. Dit zijn ingesleten patronen geworden, want je wilde zo graag harmonie om je heen hebben. Je bent weggegaan bij jezelf ten behoeve van de ander, de sfeer of het collectief. Terwijl jouw systeem andere signalen aan jou gaf leerde jij om je schouders ergens onder te zetten en vooral ‘normaal’ te doen.

Een hooggevoelig persoon moet over het algemeen meer ruimte en tijd inrichten om te ontprikkelen en ontspannen om zo het zenuwstelsel weer tot rust te krijgen. Toch staat dit meestal niet op de prioriteitenlijst en als je het leven aan het toeval overlaat en je bevindt in de waan van de dag, schiet het er vaak bij in. Het maken van een goede planning kan je erg helpen om rust en overzicht te gaan creëren in je leven.

Wil je jezelf hier meer in verdiepen? Lees dan ondestaande blog

Stop met rennen en ga leren plannen.

We reizen tegenwoordig massaal de hele wereld over en bereiden deze trips stuk voor stuk goed voor. Je koopt bijvoorbeeld een handige reisgids over je bestemming of raadpleegt Google uitvoerig voor de juiste routes en de mooiste bezienswaardigheden. Is het dan niet opmerkelijk dat de gemiddelde mens die zijn laatste reis gaat maken nog nooit één boek heeft gelezen of een gesprek heeft gevoerd over wat sterven precies inhoudt? Ook niet gek dus dat veel mensen angst hebben voor de dood, want ze zijn niet goed voorbereid.

Waar komt angst voor de dood vandaan?

Angst voor de dood heeft voor een groot deel te maken met dat we er zo weinig over weten. Hoe meer je over iets weet, hoe rustiger je ermee om kan gaan. Tegenwoordig is het niet meer gebruikelijk dat 3 generaties nog onder 1 dak leven en is zo automatisch de dood steeds meer uit onze eigen huiskamers verdwenen. Kinderen komen nu in aanraking met de dood via de (social)media en zien oorzaken als ongevallen, misdrijven, oorlog, zelfmoord en ga zo maar door. Dit wakkert angst voor de dood aan, want deze vorm van sterven gaat over het algemeen niet over je laatste adem uitblazen in een prettige sfeer met geliefden om je heen. Toch is dit hoe de meeste mensen mogen en kunnen sterven.

Begeleiding rondom sterven

Sterven doe je maar 1 keer in je leven, dus het is ook niet zo raar dat je niet weet hoe ermee om te gaan en je er misschien angst voor hebt. Je kunt er niet van leren door het een paar keer over te doen, maar je kan je er dus wel op voorbereiden. Helaas is ook in onze medische wereld aandacht voor de dood een vaak ondergeschoven kindje. Artsen willen niets liever dan genezen en zullen hier dan ook alles voor doen. Ze zijn opgeleid om mensen beter te maken en schuiven het sterven zo lang mogelijk voor zich uit. Ze vinden het moeilijk om behandelingen te stoppen en empathisch vermogen rondom angsten van mensen ontbreekt vaak. Er zijn echter maar 2 smaken: Of er is nog een kans op genezing of men gaat sterven. In dat laatste geval zou elke vorm van behandeling of begeleiding zoveel mogelijk gericht moeten zijn op het welzijn van zowel de zieke als zijn of haar familie en geliefden. De zieke verliest namelijk het leven en de familie verliest het samenleven. Hier zou de meeste aandacht naar uit moeten gaan.

Vragen die kunnen helpen om een zieke en de cirkel om hen heen te begeleiden zijn:

• Zijn er nog dingen die je zou willen bespreken?
• Ben je ergens bang voor?
• Is er nog iets waarmee we jou heel blij kunnen maken?

Leven met de dood

Alles dat leeft in de natuur sterft uiteindelijk, zo ook wij mensen. Het lijkt erop dat we ons dit toch niet voldoende beseffen, maar als je dit goed tot je door laat dringen ga je juist meer leven. Je zou waarschijnlijk minder uitstellen, liever zijn voor de mensen om je heen en dingen minder als vanzelfsprekend zien. Het zou de wereld een stukje mooier kunnen maken. Als we ons meer zouden verdiepen in verlies en verdriet zouden ze we eigenlijk leren over verbinden met jezelf en de wereld om je heen.

Denk maar eens na over vragen als:

• Hoe wil ik straks als ik op mijn sterfbed lig terug kunnen kijken op mezelf en op mijn leven?
• Wie ben ik geweest voor anderen en voor mezelf?

Het zal je leven hier en nu verrijken.

Neem gerust eens contact met mij op als jij ook wat begeleiding kan gebruiken bij thema’s rondom leven of/met de dood.